متاسفانه هر کس به کار هنری روی می اورد بعد از مدتی حسادت را به جای رفاقت جایگزین میکند اینکه میگوییم اکثر خواننده ها منظورمان همه اشان نیستند بلکه طیف وسیعی از هنرمندان که نه تنها نمیتوانند پیشرفت دیگران را ببینید بلکه باعث یاس و نا امیدی اشان هم میشوند. برای مثال خوده بنده نزدیک به 5 بار با خواننده هایی کم نام و نشان ملاقات کرده و درخواست کمک(کمک به این معنا که در مراسم ها و جشن ها و عروسی ها دعوت کنند تا بلکه پله ای برای ترقی باشد) کرده ولی هر بار شماره گرفته و تعریف و تمجید از صدای بنده کرده اند بلی صدایتان عالی هست و.. اما بعد از یکی دوبار پیگیری بنده، هیچکدام اعتنایی نکرده و پیشنهاد بنده را مورد بی توجهی قرار داده اند. یا مثلا در پیج یکی از خواننده های معروف در اینستاگرام نوشتم که بیایید و آهنگهای مرا هم ببینید که متاسفانه آن خواننده در عوض اینکه حمایتم کند مرا مسدود کرد. مهم نیست! چراکه ما کار هنری را به دلیل علاقه وافر انجام میدهیم هرچند که نتوانیم صدایمان را به طور زنده به گوش مخاطب برسانیم ولی قاطعانه هر خواننده ای را میتوانم به چالش و رقابت در اجرای زنده دعوت کنم تا مردم خود نظر بدهند کدام بهتر است. هرچند ما پول نداریم که برویم در استودیو ضبط های حرفه ای انجام دهیم هرچند ما حتی گاهی با میکروفن گوشی موبایل ضبط انجام می دهیم ولی بالاخره به قول یارو گفتنی برا دل خودمون میخونیم و هیچ توقعی از هیچکسی نداریم چرا که هر هنرمندی را دیدیم حسادت را در رفتارهایش حس کردیم. واقعا هنرمند عزیز بیا یک کمی واقع گرایانه بنگریم اما نباید دست هنرمندان جوان را گرفت؟ مگر جوان ها می ایند و جای شما را تنگ میکنند؟ خوب شما حرفه ای به کار خود ادامه دهید و دست جوان مستعد و کم پول را بگیرید بلکه شاید آن خدایی هم آن بالا نشسته از رفتارتان خوشنود شود. حرفم تنها خودم نیست چه بسا هنرمندان زیادی در این کشور و حتی کشورهای دیگر که به دلیل عدم حمایت و شاید حسادت نتوانستند استعداد خود را تا اخر عمر بروز دهند. این مسئله در کشورهای دیگر هم دیده میشود و متاسفانه همه گیر شده است. هنرمند عزیز و شاید بتوان گفت انسان عزیز! حسادت خوب نیست و بیایید با هم مهربان باشیم و رفیق باشیم و دست هم را بگیریم تا شاید حس انسان دوستی نیز در ما روشن شود. مگر دنیا چند روز است که این همه حس غرور کاذب و حس تمام نشدنی بعضی ها را فرا گرفته تا چشم را بر انسانیت ببندند. بازهم از هنرمندان خیر و خداشناسی که پول خود را صرف لباس های انچنانی و ماشین ها و لوستر ها و خانه های انچنان نمی کنند و در عوض کار مفیدی برای مردم میکنند معذرت میخواهم.
پ. ن: دیشب در یکی از کانال های کشور همسایه دیدم که خواننده ای برای یک لباس که ببخشید بیشتر شبیه پارچه پرده قدیمیا بود 30میلیون تومان به پول ما، هزینه کرده است که این مسئله در کشور خودمان نیز به وفور یافت میشود آیا نمی توان این هزینه را صرف کارهای خیریه کرد و یک لباس 1 میلیون تومانی یا 500هزار تومانی پوشید؟ حرف زیاد هست دردو دل های بنده را به دل نگیرید.